پروفسور ابراهیم سلطانی مدیر ایرانی یکی از مراکز حساس علمی آمریکا که متولد شهر برازجان در استان بوشهر می باشد برای دیدار مادر پیرش به ایران سفر کرده است و گفت‌وگویی را با پایگاه خبری تحلیلی "ناصرون" در منزل ساده مادریش انجام داده است که متن آن به شرح زیر است: 

ابتدا خودتان را معرفی بفرمایید از زندگی شخصی و علمی خودتان برای مخاطبان بگویید. 
 
به نام خدا. من ابراهیم سلطانی متولد 1334 در شهر برازجان هستم. 
دیپلم را در دبیرستان فردوسی برازجان اخذ کردم سپس در سال 54 به سربازی رفتم. علاقمند بودم جهت ادامه تحصیل به خارج از کشور بروم. در آن زمان در برازجان فقط رشته انسانی و مدرسه سعادت رشته ریاضی و فنی داشت. 

آن موقع واقعا امکانات نبود مثلا بین برازجان و بوشهر و شیراز آسفالت نبود وقتی پشت وانت به شیراز می رفتیم، کاملا غبارآلود می شدیم. 

بعد از دو سال خدمت سربازی جهت ادامه تحصیل در دانشگاه های آمریکا و هند اقدام کردم که از طریق یکی از بستگان در دانشگاه آمریکا پذیرفته شدم. 
در آگوست 1977 میلادی مقارن با 1356 شمسی وارد دانشگاه کانزاس یونیورسیتی شدم در سال اول دروس عمومی و در سال دوم در رشته انرژی هسته ای ادامه تحصیل دادم. 

در طی انقلاب و به دلیل مسائل سیاسی با مشکلات مالی روبرو شدم که جهت رفع این مشکلات به کار دانشجویی و تدریس خصوصی پرداختم و از ترم دوم به دلیل آنکه پایه علمی قوی داشتم مشغول تدریس شدم. 

در سال 1982 میلادی و مقارن با 1361 شمسی در رشته کشاورزی فارغ التحصیل شدم. 
بعد از فارغ التحصیلی قصد برگشتن به وطن داشتم ولی به دلیل مشکلاتی که در ایران بود کار و ازدواج... در آمریکا ماندگار شدم. 
 
بعد از لیسانس بلافاصله فوق لیسانس مهندسی مدیریت صنایع خواندم. سال 90 به ایران بازگشتم و از نیروگاه اتمی بوشهر بازدید کردیم. قرار بر این بود که در نیروگاه مشغول شوم ولی به دلیل مشکلات زیاد خانوادگی و فرزندم، بنا به توصیه دوستان به آمریکا برگشتم و در رشته دکترای تکنولوژی کامپیوتر در دانشگاه کانزاس یونیورسیتی ادامه تحصیل دادم. 

جناب سلطانی علاقه خودتان به کدام رشته بود؟ 
 
هر رشته ای که خواندم دوست داشتم به درد مردم ایران بخورد. همیشه هدفم از تحصیل فراگرفتن دانشی جهت خدمت به مردم سرزمینم بود. آن زمان به دلیل اینکه یکی از مشکلات اساسی مردم، کم آبی بود، در رشته مهندسی کشاورزی و سدسازی و آبیاری پرداختم. سپس زمانی که مدیریت صنایع خواندم دوست داشتم در پروژه های ایران فعالیت کنم. 

جناب پرفسور از ادامه تحصیلات خودتان بفرمایید. 
  
بعد از فوق لیسانس در رشته مهندسی صنایع، علاقمند بودم که در همین رشته دکترا بگیرم ولی بنا به توصیه دکتر افروز رئیس سابق دانشگاه تهران که هم کلاس ما بود و می گفت: آینده در کامپوتر است، برو و کامپیوتر بخوان، من هم در رشته دکترای تکنولوژی کامپیوتر کانزاس مشغول به تحصیل شدم. آن زمان تحصیل کرده های این رشته در ایران کم بودند. جمعا سه نفر که در دانشگاه های اصفهان، گرگان و تهران بودند. 

موقعی که دکترا گرفتم هم در دبیرستان و هم کالج تدریس داشتم بعد از اخذ  دکترا در دانشگاه های ایالات مختلف آمریکا تدریس کردم ولی زمانی که به  اوکلاهاما آمدم به دلیل مدرسه بچه ها ماندگار شدم و روزی که ما رفتیم دانشگاه اوکلاهاما هیچ چیزی نداشت ولی با تلاشی که داشتیم توانستیم به جایی برسانیم که الان در رشته های مختلفی حرف برای گفتن دارد. 

یک سری پروژه های راه سازی و عمرانی را دولت آمریکا به ما سفارش داد و توانستیم با موفقیت انجام دهیم. در حال حاضر هم مسوول  مرکزی هستم که در آن مرکز مشغول آموزش به اساتید دانشگاه های آمریکا هستیم. 
 
اگر امکان دارد مقایسه ای بین سیستم آموزشی ایران و آمریکا بفرمایید. 

نکته ای که باید بگویم این است که جوانان ایرانی واقعا نخبه و باهوش هستند و به جرأت می گویم اکثر کسانی که از ایران برای تحصیل به خارج از کشور و آمریکا می آیند واقعا جزء دانشجویان ممتاز آن دانشگاه ها هستند و این یعنی علاوه بر هوش جوانان ما سیستم آموزشی ما هم علی رغم یک سری اشکالات واقعا سیستم خوب و جامعی است و ضعف ما بیشتر در حوزه تجهیزات آزمایشگاهی و کارگاهی می باشد. البته سیستم آموزشی ایران و آمریکا شبیه هم هستند اما تفاوت هایی هم دارند. 

این را هم بدانید که دانشگاه ها و مراکز آموزشی آن ها الان واقعا دچار مشکلات اقتصادی هستند و از هر طریقی سعی می کنند که هزینه ها را کاهش دهند. چند سال است که بودجه های ایالتی به دانشگاه اضافه که نشده بلکه کاهش هم یافته است. 
 
آنچه ما در ظاهر و فیلم های آمریکایی می بینیم این است که جوانان آمریکایی خیلی نخبه و باهوش و تحصیلکرده اند. آیا واقعا همین گونه است؟ 
 
جوانان آمریکایی الان در خواب ناز و خرگوشی هستند. فقط در چند دانشگاه معروف واقعا جوانان نخبه ای وجود دارند که به نسبت جمعیت آن ها کم است. 

بنده زمانی که فارغ التحصیل دکترا شدم فقط 6 نفر آمریکایی در دوره ما بودند. اکثر جوانان آمریکایی به لیسانس قناعت می کنند ولی در ایران الان کسانی که جهت دوره کارشناسی ارشد ثبت نام می کنند به تعداد افراد دوره کارشناسی رسیده و این استقبال نشان از علاقه زیاد جوانان ایرانی است. الان دولت اوباما قوانینی تصویب کرده که هر کسی در آمریکا دکترا گرفت حتما به هر نحوی و با دادن امتیاز او را جذب کنند. 

جناب پرفسور وضعیت جامعه ایرانی و آمریکایی را از منظر جامعه شناسی چگونه ارزیابی می کنید؟ 
 
یکی از محاسن جامعه آمریکایی این است که یک جامعه قانع است ولی جامعه ایرانی قانع نیست. آمریکایی ها اگر یک خانه و یک ماشین داشته باشند برایشان کافیست اما ایرانی ها با وجود یک خانه و ماشین و داشتن شغل باز هم قانع نبوده و می گویند باید بیشتر داشته باشیم. اگر یک آمریکایی ببیند شما ماشین نو دارید به شما تبریک می گوید، اما در ایران چون مثلا من ماشین ندارم دلم نمی خواهد شما هم ماشین شیک داشته باشید. 

الان در آمریکا مشکلات حقوقی زیاد شده است، مالیات برق و بنزین بالا رفته است ولی کسی اعتراضی نمی کند ولی در ایران همه وسایل اولیه زندگی دارند و یک بهانه جهت گلایه و شکایت دارند. 
آن ها اگر مسیحی باشند هر روز یکشنبه تمام خانواده لباس تمیز می پوشند و به کلیسا می روند، ولی ما نسبت به دینمان بی اعتناییم. جوانان ما فکر می کنند مثلا اگر به مسجد بروند انگار عقب افتاده اند! من هر وقت به ایران می آیم به مسجد که می روم اما اکثرا افراد مسن را می بینم این فکر واقعا باید اصلاح شود. در اوکلاهاما که ما هستیم جوانان مبلغان مذهبی با دوچرخه به خانه ها می روند و تبلیغ مسیحیت می کنند. 

هر خارجی که می آید با اخلاق خوب، کمک های مالی و دادن غذا آن ها را جذب می کنند. ما مسلمانان زیادی داشتیم که از این طریق مسیحی شده اند. 

1600 نوع کلیسا در آمریکا داریم که هرکس بنا به اعتقادات خود به  کلیسای خود می رود و جالب آنجاست که پیروان هر کلیسا پیروان کلیسای دیگر را نفی می کنند و اعتقاد دارند که فقط ما به بهشت می رویم و دیگران پیروان کلیساهای دیگر به جهنم می روند. 

غرب سال هاست که در کشورهای اسلامی کار می کند و به صورت جنگ نرم و غیر مستقیم سعی در زیر سوال بردن اعتقادات، فرهنگ و مذهب جوانان کشورهای اسلامی و تبدیل آن ها به آلت دستی برای غرب کند. این را ما به واقع در گفتگوی با آن ها شاهدیم. 

آن ها خودشان دیندارند و حتی با وجود انحرافات و سستی زیادی که در مبانی اعتقادی دینشان وجود دارد به جوامع اسلامی می گویند شما اگر دیندار و معتقد باشید، عقب افتاده و امل هستید! در صورتی که خودشان حواسشان به دینشان است. 

در ایران خانواده ها به راحتی به کانال های مختلف ماهواره ای دسترسی دارند. کانال هایی که به راحتی خیانت، فساد و فحشا را ترویج می کنند. باور کنید در آمریکا اینجور نیست! ما در خانواده بسیاری از کانال ها را از قبل حذف می کنیم و در کانال های خانوادگی اگر صحنه ای رخ داد بچه ها به آن ها نگاه نمی کنند و کانال را رد می کنند. مثلا وضعیت مهمانداران در فرودگاه امام (ره) به گونه ای است که خانم من می گوید حجاب خانم های ایرانی چرا این قدر تحریک آمیز است؟ 

آیا در آمریکا برای مسلمانان هم تبعیض قائل می شوند؟ 
 
بله زیاد، آنها متاسفانه دید خوبی نسبت به مسلمانان ندارند  ولی در دانشگاه و محل کار من تا آنجا که در توانم بوده توانستم تاثیرگذار باشم و راجع شریعت اسلام حقایق را عنوان کنم و واقعا آن ها را جذب کنم. 


آقای سلطانی الان موضوع انرژی هسته ای برای کشور ما هزینه ساز شده و تحریم زیادی بابت آن می پردازیم آیا ارزشش را دارد؟ 
  
مطمئن باشید آن ها می دانند انرژی هسته ای ایران صلح آمیز می باشد. آن ها فقط این مسئله را بهانه کرده اند. 

اسرائیل صدها کلاهک دارد. آمریکا بزرگترین انبار کلاهک های هسته ای جهان است. چند هفته قبل از این که به ایران بیایم آمریکا در نوادا آزمایش هسته ای انجام داد. هیروشیما و ناکازاکی را کسی هنوز فراموش نکرده است. آن ها که خود این گونه اند چگونه می خواهند جلوی فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران را بگیرند؟ 

این را هم بگویم که برای آن ها خیلی تفاوتی نمی کند این جا اصلاح طلب یا اصولگرا ...حاکم باشد. چون هدف  آنها عدم پیشرفت فناوری و تکنولوژی در ایران است مگر این که تحت نظر و وابسته آن ها باشد. 

الان در آمریکا اوباما مستقل نیست، همه چیز دست آیپک (لابی صهیونیستی) است. انتخابات در آمریکا تحت تاثیر مستقیم دلارهای صهیونیستی می باشد. 
همین آخرین تحریمی که تحت تأثیر هشدار و تهدید لابی صهیونیستی وضع شد و مستقیم به نماینده ایالت اوکلاهاما گفته بودند اگر در دوره بعدی هم می خواهی باشی باید به این تحریم رأی دهی. 

و حرف آخر؟ 
 
ما باید به خودمان تکیه کنیم چون هم منابع انسانی و هم پتانسیل آن را داریم. غرب گرا نباشیم، شیفته غرب نباشیم. دنبال مدل های غربی و آنچه که برای استعمال جوانان ماست نباشیم. 
آرزوی موفقیت و پیروزی برای تمام ایرانیان و هم استانی های عزیزم دارم.

(با کمی تلخیص در سوالات)