دنیای برخی به اندازه یک کاسه یا کوچکتر از یک پیاله است که با کوچکترین تکانی پر می شود از موج و آشفتگی. و اما تو؛ اقیانوسی هستی آرام. گاهی می خواهند تو را به درون دنیای تنگشان فرو برند و نفست را بگیرند؛ اما تو یادت باشد که لازمه این ورود؛ کوچک کردن خود به اندازه دنیای کوچک آنهاست. پس مراقب بزرگی خودت باش و به آرامی از کنار آنها بگذر. (ن.ک به نجم/30 و فرقان/63)