درست دو روز پس از آنکه دولت سلفی آل سعود با گوشه چشم آمریکا، سپاه شیطانی اش را برای کشتار برادارن و خواهران مسلمان ما به کشور بحرین گسیل داشت صحنه ای در سیمای ما به نمایش در آمد که کارد را به استخوان رساند.

خبر این بود: اولین کاروان دانشگاهی به سرزمین وحی اعزام شدند. بعد چهره گل و بلبلی چند تن از مسئولین محترم پخش شد که با اهداء شاخه گلی روبان زده، عزیزان دانشگاهی را در این سفر معنوی بدرقه می کردند.

روی سخنم با مسئولین و دست اندرکاران محترم حج و عمره است خصوصا آن سرورانی که لباس علمای دین بر تن دارند.

گویا شما بزرگواران خبر ندارید که در بحرین چه می گذرد؛ نکند از لشگر کشی شیاطین به قصد ذبح شیعیان بحرین بی خبر مانده اید؟ مگر ما وظیفه دفاع از آنها را نداریم؟

امروز فهم اینکه اعزام حاجی و عمره گذار به عربستان به نحوی تقویت آن دستگاه فاسد است؛ کار چندان دشواری نیست.

مگر امام صادق علیه السلام نفرمود: «الْمُؤْمِنُونَ خَدَمٌ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ» مومنین باید به یکدیگر خدمت کنند. راوی می گوید پرسیدم: چگونه؟ حضرت در پاسخ فرمودند:« یُفِیدُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً» باید برای برادر مؤمنش منشأ فایده و منفعت باشد.(کافی 2/167)

حال سوال اینجاست که با این اعزام عمره گذار، فایده شما نصیب دولت سعودی می شود یا مردم بی پناه بحرین؟

حفص بن بختری نقل می کند که در خدمت امام صادق علیه السلام بودم که یکی از مسلمانان وارد شد. امام علیه السلام از من پرسیدند: آیا نسبت به او محبتی در دلت احساس می کنی؟ عرض کردم: بله. حضرت فرمودند: وَ لِمَ لَا تُحِبُّهُ وَ هُوَ أَخُوکَ وَ شَرِیکُکَ فِی دِینِکَ وَ عَوْنُکَ عَلَى عَدُوِّکَ » باید هم اینطور باشد چرا که او برادر دینی تو و شریک در دین توست و تو را در برابر دشمنت یاری می کند. (کافی2/166)

این روایت به دست می آید که ما باید به برادران وخواهران دینی خود در بحرین با تمام آنچه ممکن است یاری برسانیم و کمک حال آنها باشیم. حال به نظر شما اعزام عمره گذار معکوس عمل کردن به این روایت نیست؟ امروز که این آل سعود پلید به طور رسمی در مقابل مسلمانان بحرین قرار گرفته تا آنها هدف با گلوله بزند و با ماشین جنازه آنها را فرش خیابان کند؛ ما آمده ایم با این کار نابجا دشمن را تقویت کرده و زهرخندی نثار خانواده شهدا و مجروحان بحرین کرده ایم.

آیا بهتر نبود تمام این عمره گذاران محترم را با ساک و وسایل سفر در مقابل سفارت عربستان جمع می کردید و با شعار «مرگ بر سعودی» خشم ملت ایران را به گوش سران کفر می رساندید؟ و در همانجا قطعنامه ای را با فریاد الله اکبر تصویب می کردید که مردم شریف ایران به خصوص این دانشگاهیان فهیم و در صحنه به حمایت از مردم مظلوم بحرین تا خروج کامل اشغالگران آدمکش سعودی از بحرین، سفر به مکه و مدینه که آرزوی هر آزاده است را تحریم می کنند.

آیا این کار مصداق بارز عمل به فرمایش امام صادق علیه السلام در حمایت از برادران و خواهران دینی نمی شد؟

شما مسئولین بزرگوار را چه شده است؟

مگر امام صادق علیه السلام نفرمود: « الْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ کَالْجَسَدِ الْوَاحِدِ» مؤمنین مانند اعضای یک بدن هستند « إِنِ اشْتَکَى شَیْئاً مِنْهُ وَجَدَ أَلَمَ ذَلِکَ فِی سَائِرِ جَسَدِهِ» که عضوی به درد آورد دشمنان دگر عضوها را نماند قرار.(کافی2/166)

پس این همه قرار و گل و لبخند و اعزام به سعودی چرا؟

حج وقتی حج است که تقویت اسلام و مسلمین باشد عمره وقتی عمره است که پوزخند به بدنهای آغشته به خون نباشد؛ این درسی است که از سالار شهیدان حسین بن علی علیهماالسلام به ما یاد داد.

امروز مکه و مدینه در اسارت سعودیان سلفی گرفتار آمده است. مکه و مدینه ای که باید ندای اسلام و آزادگی از آن به گوش جهانیان برسد در بند خادم (بخوانید ظالم) الحرمین اسیر شده است.

اینها ادامه همان سلسله اموی و عباسی هستند که امیرالمومنین درباره آنها فرمود: « فَإِنَّ هَذَا الدِّینَ قَدْ کَانَ أَسِیراً فِی أَیْدِی الْأَشْرَارِ یُعْمَلُ فِیهِ بِالْهَوَى وَ تُطْلَبُ بِهِ الدُّنْیَا » ای مالک بدان! که این دین در دست ارذل و اوباش اسیر بود. آنها به نام دین حکومت می کردند؛ اما در حقیقت، قانونشان هوی و هوس بود و هدفی جز کسب دنیا نداشتند. (نهج البلاغه نامه 53)

وقتی انسان این فراز از نامه علی علیه السلام را می خواند گمان می کند این نامه امروز صادر شده است و مراد حضرت، آل سعود و آل خلیفه و ... است. به نام اسلام و به کام صهیونیستها و دوستانشان، چه ستمها و جنایاتی که از خود به نمایش گذاشته اند.

آنها که سخت، پیرو اموی و عباسی اند؛ چرا ما پیرو اهل بیت نبوی و علوی نباشیم؟ چرا ما نباید تا جایی که ممکن است و از دستمان بر می آید از این مظلومان دفاع نکنیم؟

در راستای عمل به این وظیفه دینی، تعطیلی عمره به نشانه اعتراض، حداقل کاری بود که می شد با آن «خشم» مقدس خود را علیه دولت سعودی و «مهر» مان را نسبت به مظلومان بحرینی نشان دهیم.

اما افسوس که اینکار را نکردیم و به جایش شاهد آن اعزام گل و بلبلی بودیم. ولی هنوز دیر نشده است.