برخی علمای اهل سنت، صلوات را مخصوص رسول خدا صلی الله علیه و آله و حداکثر در حق انبیای الهی روا دانسته و از نوع صلواتی که در بین شیعیان رایج است اظهار شگفتی می کنند؛ آنگاه با کنایه و یا صریح، کار آنها را مردود شمرده و از آن نهی می کنند.
مهمترین آیه ای که ما را به صلوات بر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله رهنمون می سازد همان آیه مشهور سوره احزاب است که می فرماید:
إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً (56- احزاب)
در این آیه به کسانی که ایمان آورده اند دو دستور داده شده که یکی « صَلُّوا » است و دیگری « سَلِّمُوا» در این نوشته برآنیم تا معنای این دو واژه را با تکیه بر معتبرترین فرهنگ های لغت و تفاسیر مطرح بیان کنیم تا وقتی این آیه شریفه را می خوانیم و یا می شنویم بدانیم که خداوند متعال از ما چه خواسته است و تکلیف ما چیست.
ظاهر امر این است که ما با صلوات فرستادن برای رسول خدا صلی الله علیه و آله و اهل بیت مطهرش علیهم السلام دعا کرده و از خداوند متعال ترفیع درجه آن پاکان را خواستاریم. سوالی که ممکن است به ذهن آید این است که چنین کاری با قبول درستی و ارزشی که دارد چه سودی را متوجه ما می کند؟ به بیان دیگر؛ آیا صلوات برای کسی که آن را بر زبان جاری می کند نیز اثری دارد؟
نوشته زیر بر آن است تا با استناد به آیات و روایات برخی آثار صلوات را برشمرد.
