روزى رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله ) به یاران خود فرمود :
« أَیُّ عُرَى الْإِیمَانِ أَوْثَق؟» ؛ کدام یک از دستگیره هاى ایمان محکمتر است؟
در منابع اسلامى آیات و روایات فراوانی به موضوع دوستی پرداخته اند. بخش وسیعی از این آموزه ها درباره تاثیر دوستی های دنیایی در صحنه قیامت است. در این روایات آمده: هر چه را که انسان دوست داشته باشد و به آن مهر بورزد با او محشور مى شود، خواه آن محبوب برترین و مقدس ترین های خلقت یعنی اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام باشد؛ خواه سنگ بی ارزشی.
چقدر به دنیا مشغولیم و چه مقدار به یاد قیامت و آخرتیم؟
این سوال را می توان با یک سنجش ساده پاسخ داد.
برای این کار ببینید وقتی به نماز ایستاده اید چقدر توجه شما به خدا است و چقدر در کوچه و بازار؟
وقتی مبدأ و معاد خداست؛ پس فرقی نمی کند که اسم آن را چه بگذاریم؛ مهم توجه و عمل بر اساس آن است.
شاید این سنجش ساده بتواند وضعیت ما را به ما نشان دهد.
با مراجعه به مهم ترین منبع معارف دینی یعنی قرآن کریم روشن می شود که قرآن اعتماد به خود (نفس) را فضیلت نمی داند و آن را به عنوان یک ارزش اخلاقی نمی شناسد؛ آنچه را که قرآن فضیلت دانسته و به عنوان یک فضیلت اخلاقی معرفی می کند اعتماد به خداوند متعال و تکیه بر اوست.
